Accédese á zona de marisqueo mediante pequenas embarcacións. Nas zonas onde se captura o recurso adoita haber unha densidade de embarcacións moi elevada, polo que hai que extremar as precaucións para evitar accidentes. Tamén é importante que os tripulantes estean sentados correctamente para evitar caídas, xa que a velocidade de navegación adoita ser alta e é fácil coller o ronsel doutras embarcacións, polo que vai en saltos.

A vara pódese apoiar no ombreiro ou no lateral, empregando a forza necesaria para arrastrar os dentes polo fondo, deixando os moluscos retidos no copo. Unha vez cuberto, o aparello dase a volta e érguese. O contido do copo bótase no barco e selecciónase. Hai embarcacións que empregan o transportador para tirar das cordas ou asas das cordas, exercendo así menos forza.

Unha vez tomada a cota, a embarcación pasa ao control realizado na embarcación de vixilancia. Para iso atrácanse ambas embarcacións e pásanse as bolsas para a pesaxe e o control de tallas. Ás veces, o garda pode saltar ao barco, despois de amarrar, para comprobar que non se tomaron cantidades superiores ao límite.

Os mariscadores acceden ás bateas mediante un barco e lánzanse a elas. O truel manéxase coma un gando, mergúllase, achégase ás cordas e os camaróns ensácanse na malla. Unha vez chea, levántase, vacíase e ponse de novo en marcha. Se se recollen mariscos pola noite, é necesario utilizar unha lanterna para iluminar a zona, traballando cun nido máis pequeno.